Το κορίτσι απ τη σαμψούντα

Το εξώφυλλο είναι άθικτο, χωρίς γρατζουνιές ή τσακίσματα. Οι σελίδες είναι άθικτες και δεν έχουν σημάδια από σημειώσεις.

Η Καλλιόπη πίστευε μέχρι τα εννιά της χρόνια πως το χειρότερο που της είχε τάξει η ζωή ήταν τα παράξενα μάτια της, για τα οποία την κορόιδευαν οι συμμαθήτριές της στο Παρθεναγωγείο, επειδή δε γινόταν να γνωρίζει πόσα άλλα της είχε αυτή γραμμένα. Γεννημένη αρχές του 20ού αιώνα στη Σαμψούντα, θα βιώσει τις λευκές πορείες θανάτου και εξορίες από τους Νεότουρκους κι αργότερα τις αγριότητες του Κεμάλ.

Αρχές του 1921, στην εφηβεία, με σωριασμένο τον κόσμο της σε ερείπια, θα βρει καταφύγιο σ’ ένα χωριό του Πόντου. Λίγους μονάχα μήνες μετά θα ντυθεί νύφη στα δεκάξι της σ’ έναν αναπάντεχο γάμο, που θα την οδηγήσει στη Σμύρνη. Θα ζήσει για λίγο μια πλούσια ζωή στην πανέμορφη κοσμοπολίτισσα πόλη που περιμένει αμέριμνη την καταστροφή της, όπου θ’ ανακαλύψει τον έρωτα κι ίσως τον χάσει, όπως ορίζει για άλλη μια φορά η μοίρα της…

Απ’ τη Σαμψούντα και τον Πόντο στη Σμύρνη κι από κει στον Πειραιά της προσφυγιάς, μια νεαρή γυναίκα αντιπαλεύει με πείσμα το πεπρωμένο της, διεκδικώντας το δικαίωμα στη ζωή και την αγάπη.

«Μιλάει άραγε το αίμα; Καθώς γουργουρίζει ακατάπαυστα στις φλέβες, μήπως φλυαρεί ψιθυριστά, μέχρι να αφυπνίσει τις κοιμισμένες προαιώνιες μνήμες;» Αυτό αναρωτιέται ο κεντρικός μου ήρωας κάποια στιγμή, κι ο προβληματισμός του μου δίνει αφορμή να ξεκινήσω να μιλώ για το νέο μου βιβλίο με τίτλο «Το κορίτσι απ’ τη Σαμψούντα», που κυκλοφορεί στις 6 του Μάρτη. Ίσως, λοιπόν, να μίλησε πια και το δικό μου αίμα, κι έτσι οι περιπέτειες της ηρωίδας μου ξεκινούν από τον Πόντο και τη Σαμψούντα σε χρόνια δύσκολα, χρόνια που οι άνθρωποι της ράτσας μας δοκιμάζονταν εκεί.

Η ηρωίδα μου, η Καλλιόπη, γεννιέται στη Σαμψούντα αρχές του 20ού αιώνα, δίχως, όπως κάθε άνθρωπος, να γνωρίζει πόσα την περιμένουν. Μοναδική της έγνοια μέχρι τα εννιά της χρόνια τα παράξενα μάτια της, για τα οποία την περιγελούν οι συμμαθήτριές της στο Παρθεναγωγείο, κι αν θα της δώσει κάποιο σόλο στη χορωδία η δασκάλα της, να επιδείξει την υπέροχη φωνή της. Μικρή ακόμη βιώνει τις λευκές πορείες θανάτου από τους Νεότουρκους κι αργότερα, στην εφηβεία, κάποιες από τις αγριότητες του Κεμάλ, που έχει φτάσει στην πόλη της τον Μάιο του 1919, σηματοδοτώντας με την άφιξή του τον β’ γύρο της γενοκτονίας. Αρχές του 1921, με σωριασμένο τον κόσμο της σε ερείπια, θα καταφύγει σ’ ένα συγγενικό σπίτι στα ενδότερα του Πόντου, στο Μαδέν, όπου οι άνθρωποι περνούν παρόμοια βάσανα.

Στον αντίποδα η Σμύρνη βρίσκεται τότε υπό ελληνική διοίκηση. Ο πόλεμος, βέβαια, στο μικρασιατικό μέτωπο συνεχίζεται, αλλά η ζωή στην πόλη κυλά όμορφα για τους Έλληνες και τους ξένους που γεμίζουν κάθε βράδυ τα κλαμπ, και τα πρωινά και τ’ απογεύματα τα καφέ της. Εκεί θα βρεθεί η Καλλιόπη νύφη στα δεκάξι της μόλις χρόνια, οδηγημένη από έναν γάμο αναπάντεχο, κι εκεί, στη Σμύρνη, θα βιώσει για πρώτη φορά πώς είναι να ζεις ελεύθερος. Η ζωή όμως έχει κι άλλους καημούς… Έχει έρωτες, ζήλιες, πόνο από αγάπη. Και το πεπρωμένο παραμονεύει για άλλη μια φορά να διαλύσει ό,τι της έχει προσφερθεί σε τούτη τη μικρή ανάπαυλα…

Δε θα σας αποκαλύψω και πάλι τα απρόσμενα. Θα σας αφήσω να τα ανακαλύψετε γραμμή –γραμμή, καθώς θα γυρίζετε τις σελίδες του. Κι ελπίζω να βρείτε ενδιαφέρον το ταξίδι στην Ιστορία, στον χρόνο, στα συναισθήματα, σε όσα ακόμη και σήμερα μας πονούν…